Gopal Jadhav

इतिहासाचे स्वरूप  इतिहासामध्ये पृथ्वीतलावरील प्रत्येक गोष्टीची नोंद होत असल्यामुळे त्याचे स्वरूप विशाल व समग्र स्वरूपाचे असल्याने निदर्शनास येते. ते पुढील विधानावरून अधिक स्पष्ट होईल.       इतिहासामध्ये सृष्टीतील प्रत्येक घडामोडी ची हकीकत असते. मात्र हि सृष्टी फार व्यापक असल्यामुळे इतिहासामध्ये पृथ्वी व तिच्यावरील घडामोडी शी संबंध आलेला आहे.      इतिहासाचा संबंध मानवी जीवनाशी असल्यामुळे पृथ्वीची उत्पत्ती मानवी जन्माचा उदय, प्रगती इ. चा समावेश इतिहासामध्ये होतो.    इतिहास हे एक शास्त्र आहे. म्हणून इतिहासाच्या लेखकाने न्यायाधीशासारखे इतिहासाचे संशोधन करावे लागते.    ज्या व्यक्तींना समाजाच्या समोर आदर्श निर्माण केलेला आहे व त्यामुळे पुढच्या पिढीवर संस्कार होणार आहेत त्याच्या कार्याचा उल्लेख इतिहासात केला जातो.      इतिहासाचा उदयच घडून गेलेल्या घटनांमुळे झाला असल्यामुळे त्याचा संबंध हि घडलेल्या बाबीबरोबर व्हा असतो.    घटना घडल्यानेच इतिहास निर्माण होतो त्याचा परिणाम वर्तमान जीवनावर होतो म्हणून वर्त...

इतिहास म्हणजे काय ? हे सांगणे सोपे नाही. कारण आपणास काय वाटते ते सांगण्याचा मोह व्यक्तीस होतो. त्यामुळे इतिहासाचे स्वरूप बदलते. हा धोका टाळण्यासाठी इतिहास म्हणजे काय हे सांगणे शक्य आहे. असे खरोखर  घडले, असे झाले, या प्रमाणे घडले असा इतिहास या शब्दाचा संस्कृतमध्ये अर्थ आहे. या व्याख्येत घडलेल्या सर्व गोष्टी घडल्या आणि अर्थात त्या तशाच सांगितला गेल्या हे हि या ठिकाणी गृहीत आहे. परंतु असे न घडल्यामुळे व जे घडले ते सर्वांच्या सर्व इतिहासाच्या कक्षेत न घेतल्यामुळे इतिहासाच्या अनेक व्याख्या बहुतेक अपूर्ण व अर्धसत्य निर्माण झाल्या आहेत.  इतिहासाच्या भूतकालीन घटनांची नोंद असते. मात्र ऐतिहासिक घटनांची उपयुक्तता हि त्याच्या नोंद करण्याच्या पध्द्तीवर अवलंबून असते. वर्तमानकालीन जीवनाशी संबंधित नसलेल्या गोष्टीचीच इतिहासात नोंद होत असेल तर तो इतिहास उपयुक्त ठरणार नाही. तसेच घडून गेलेल्या घटनांचा मुळातच कमी महत्वाचा व भूतकाळाच्या यथार्थ ज्ञान देण्यास असमर्थ ठरत असतील तर त्या इतिहासाची गरज तरी काय. 

खूप कठीण प्रसंग घडतात या जीवनात तरीही माणसाला जागावेच लागते कोणीही मरणाचं नाव घेत नाही कारण सगळ्यांना माहित आहे कि एक ना एक दिवस सगळ्यांनाच हे जीवन सोडून जायचे आहे. मंग थोडे दिवस आहे तर आपण मन मोकळ्या पनाणे का जगू नाही कारण जगण्यासाठी लढावं लागेल आणि लढण्यासाठी जगावं लागेल हे जीवन खूप सुंदर आहे, त्याचा जर आनंद घेतला तर नाही तर स्वर्ग हि स्म्शान आहे. मानेल त्यात सुख आणि न मानेल त्यात दुःख आहे. प्रत्येक काम हे कर्म म्हणून कराव.

पैगाम ए भेजु  हवा के संग  निभाले जिंदगी के  रंग  क्यों तू मायूस करती हैं  इन पलों को जो दे जाते हैं  तुम्हे ख़ुशी अक्सर 

जिंदगी सीखा ही देती हैं.  हर  किसको भुलाना   फिर भी  न जाने क्यों,  हम हर किसी को,  याद करने,  की  कोशिश करते हैं.   Life learns.   Forget everybody   Still do not know why,   We all,   To remember,   Of   Let's try.   La vie apprend   Oublie tout le monde   Je ne sais toujours pas pourquoi,   Nous tous   À retenir,   De   Essayons

हमे ये पता है, कि आप हमारी  जिंदगी नहीं हो.  फिर भी आप हमारी हर साँस में बसे हो.  We know that you are not our life. Still you are in our every breath.  Wir wissen, dass du nicht unser Leben bist. Du bist immer noch in jedem Atemzug Sappiamo che non sei la nostra vita. Ancora sei in ogni nostro respiro Sabemos que usted no es nuestra vida. Todavía estás en cada uno de nuestros alientos

रुक्सत कर तू  इस पल को जो मुझे तकलीफ देता हैं  आजमाले तू मेरे हंतों की लकी रो को   जो मुझे ते रे होने का एहसास देती  हैं  Tú eres el que me lastima en este momento. Solías llorar de mi amado, Lo que me da la sensación de ser un Rayo. 

क्या वाकई हम किसी के लिए दिल से दुआ करते हैं. नहीं  हम तो बस दिखावा करते हैं.  हम भगवान से उनके ख़ुशी के लिए दुआ कर रहे हैं.  हम उनसे ख़ुशी कैसे मांग सकते हैं, जो कभी भी हमारा बुरा चाहते ही नही हैं.  Are we truly praying for someone? No We just pretend. We are praying to God for their happiness. How can we ask them happily, who never want us bad. Beten wir wirklich für jemanden? Nein Wir tun nur so. Wir beten zu Gott für ihr Glück. Wie können wir sie glücklich fragen, die uns nie böse wollen?

हम भी कितने बद नसीब हैं।   प्यार भी उनसे कर  बैठे,  जो हमे उनके नफरत के,  भी काबिल नहीं समज़ते।   

हर कोई मिलना चाहता हैं,  की सी आपने से, पर समय,  की सी को भी,  मिलाने नहीं देता,  वक्त से पहले।                                    वक्त की ही तो मेहरबानी थी              की जिस ने हमे मिलाया।                अजीब दस्ता हैं वक्त की,                बिछडों को मिलता हैं              और मिले हुए को बिछड़ता हैं।  

 दिल खुश होता हैं, तुम्हे खुश देखकर। जीना भी चाहता हूँ , तो बस  तुम्हे देखकर। मंझिल आसान तो नहीं , पर दर्द कितना भी हो , जीना तो हैं हंस कर. अक्सर रिश्ते खामोश बनकर दफ़न हो जाते हैं कोई सुराग तो मिले जिस से जिंदगी, जान बन जाए हंसकर।

दिल के हालात से रूबरू हो जाए. तेरा यार और प्यार दोनों खो जाए , करे शिद्दत से  तू दुआ, तुझे इकरार हो जाए. .

Why do you love me so much. of My breath is also troubles To get out of the chest.

तू इतना प्यार क्यों करती हैं. मुझसे। की मेरी सांसो को भी तकलीफ होती हैं.  सिनेसे बाहार  निकल ने मे। 

You think it's as easy as the woman's life. Everything has to be compromised. आपल्याला वाटते तितके सोपे असते का स्त्री चे जीवन.. प्रत्येक गोष्टी मध्ये तडजोड करावी लागते. 

रम्या :  ( सद्या ला बोलतो.) कि तुझी आजून सवय मोडली नाही म्हणायचं कि, तुझ्या तोंडून आणखी फुलचं पडतात तर. सद्या  : अरे जराशी मस्करी करावी म्हण्टलं. रम्या : मस्करी करायला मीच मिळालो व्हयं.  सद्या : ( थोडासा हसरा चेहरा करतो.)

This beautiful morning is crazy about the mind. Reminiscent of her. And giving new directions to her memories. हि सुंदर सकाळ मनाला वेड लावणारी .तिची आठवण जागी करणारी. आणि तिच्या आठवणीतून नवीन दिशा देणारी. 

   एक लम्हा हैं  जिसे मैं तुम्हारी यादो के सहारे जीना चाहता हूँ।      उस ल्महेको पूरी तरह से महसूस करना चाहता हूँ.     खुदा न करे , उस लम्हे को मुझसे कोई जुदा न करे। ........ 

रिश्तोंकी डोर सांसो से बंधी होनी चाहिए। जिसे हर धड़कन महसूस होनी चाहिए।  रूह तड़पना छोड़ दे पर.  धड़कन धड़कना ना छोड़े।                                                              

                                             .                                                   जिंदगी हर हालत में जीना सिखा ही देती हैं।  "किसी एक की जिंदगी बचाने के लिए बोहत से लोग हसकर अपनी जिंदगी दाओ पर ला देते हैं।"  

                                                                              आई   जिचा सगळ्यांमध्ये सारखाच जीव असतो मंग लहान मुलगा असो कि मोठा मुलगा ती सगळ्यांना समान जीव  लावत असते.  आणि कोणालाही कोणत्याही गोष्टीची कमी पडू नाही याची  दक्षता घेत असते. कधीही कोनात भेदभाव करत नाही. पण तिच्याच वाटेल दुःखाचे काटे का येतात हेच समजत नाही. लहानपणी  सगळ्यांना हवी असणारी आई मोठ्यापणी  नकोशी का होती. याचा कधी कोणी विचार का करत नाही. प्रत्येक वेळेला आई चुकेल असं खरंच असतं  का आपली तयारी नसते तीला समजून घेण्याची एखाद्या मुलींसाठी आपण आई ला दुखावतो हे किती पत  योग्य आहे. एखाद्याला ज्यास्त जीव लावला कि त्याचा अतिरेक होतो . आणि तेच प्रेम जीवावरती येते. लहानपणी हवंहवंस वाटणार प्रेम हे मोठ्यापणी नकोनकोसे होते. याला सर्वस्वी प्रेम तर जबाबदार नाही ना. तिच्या...

दिल से किसी को याद करे,  तो उसे महसूस हो ही जाता हैं, हम ना सही पर खुदा उन्हें याद दिला ही देता हैं।   

तेरे एहसास का वजूद मेरे हर जर्रे में हैं।  कोई खास ही तो होता है जिस के लिए  हम अपने खास पल गवा देते हैं जिंदगी के .  नफरत भरी इस दुनियामे हर कोई जीना चाहता हैं।  पर दर्द ही कुछा ला जबाब होता हैं।  जो दुनिया का  हर दस्तूर सीखा देता हैं. 

तेरी हर धड़कन मेरे सांसो से बंधी हैं।  जिस्म तो एक मिटटी हैं  जिसे हर जर्रे में बिखर जाना हैं यु तो खामोशिया हर सवाल का जबाब दे ही देती हैं  बस उसे पहचानने का हुनर होना चाहिए। 

जीवनातील खरा आनंद हा शेतातील रान मेवा खाण्यात च आहे. हे आपल्याला माहित असायला हवंय

कथा कथित गाव मधील तुझ्या माझ्या गप्पागोष्टी. गाव तस छोटस आहे पण गावातील कारनामे हे खूपच मोठे आहे. चला तर सुरुवात करूया. आज आम्ही सर्व मुले गावातील चौकात बसलो होतो.पाप्या ला  येण्यासाठी वेळ होता, तर मंग काय करावे हे कळेनासे झाले. तेवढ्यात रम्या बोलतो कि  काहि जुन्या आठवणी किती छान असतात ना आपल्याला त्या किती हसवतात. मंग सद्या विचारतो काय रे बाबा तुला त्या शेमडीची आठवण झाली कि काय, त्यावर रम्या ला खूपच राग येतो, पण करणार काय सद्या हा तर त्याचा जिवलग आणि नेहमी च  अशी मस्करी करणारा आणि महत्वाचे म्हणजे सद्या हा शेरीराने चपळ आणि सदृढ त्यामुळे त्याच्या कोणी  नादी  पण लागत नसे. पण एकाएकी रम्या हा सद्या वर रागावतो. आणि नंतर .......  

तुझ्या माझ्या गप्पा गोष्टी हि पूर्णतः नवीन कल्पना आहे.  या मध्ये अनेक काल्पनिक पात्र आहेत. जसे  आई, वडील, मुलगा, बहीण, भाऊ, मित्र, मैत्रीण इत्यादी...... थोडक्यात माहिती सांगायची झाल्यास खालील प्रमाणे सांगता येईल. आपला जन्म झाल्या पासून तर आपण मरे पर्यंत आपल्या जीवनात काय काय घडते व आपण त्याला कशा प्रकारे सामोरे जातो.  घरातील चित्रविचित्र प्रसंग आपण आपल्या मित्रांसोबत कशा प्रकारे शेअर करतो. असे अनेक प्रसंगाचे कथन या कथेत करणार आहे. अशा करतो कि आपल्या सर्वांना हि कथा नक्कीच आवडेल. सुरवात 'आई' या पात्र पासून करावी असे वाटत आहे. कारण आई हे प्रत्येकाचे प्रेरणास्थान असते.  अर्थातच माझंही आहे. म्हणतात ना........ "स्वामी तिन्ही जगाचा आई वीणा भिकारी" * ****   कथाकथित गावातील तुझ्या माझ्या गप्पा गोष्टी. एक छोटंसं गाव गावातील लोकसंख्या हातावर मोजता येईल एवढीच.

इतने बेताब, इतने बेक़रार क्यूँ हैं, लोग जरुरत से ज्यादा, होशियार क्यूँ  हैं। मुंह पे तो सभी, दोस्त हैं लेकिन, पीठ पीछे दुश्मन हजार क्युँ हैं। हर चहरे पर इक मुखौटा हैं यारो,  लोग ज़हर में डूबे  किरदार क्यूँ हैं। सब काट रहे हैं यहाँ इक दूजे को, लोग सभी दो धारी तलवार क्यूँ हैं।                                                                                     न जाने किस हुनर को,                                                                                     लोग शायरी कहते है.                 ...

 म्हंटले थोडेसे बोलावे तुझ्याशी पण सुरवात कशी करावी हेच समजेनासे झाले आहे. तुला तर माझ्या वागण्याचा खूपच राग येत असेल. काल जर तू मला समजावले नसते तर कदाचीत माझं खूप मोठे  नुकसान झाले असते. पण आता हि असेच जाणवते कि शेवटी नुकसानच केले मी माझे स्वतःहाचे, तुला त्रास देणे तुझ्या भावना समजावून न घेणं, तुला वेळ न देणे, अशा छोट्या मोठ्या चुका तर मी नेहमीच करत असतो, पण हे चालणार तरी किती दिवस. तू मला आणखी किती दिवस सहन करणार आहे, थोडाफार तरी मी तुझा विचार करायला हवा होता,.    तुझ्या साठी एक  विरहाचा क्षण ..               'क्षण'     मी माझ्या जीवनातला वेगळा काढून ठेवला आहे,      तो माझ्यासाठी चा एक बहुमुल्ल्य 'क्षण' आहे,     कितीही भांडण झाले तरी आपल्याला जवळ आणतो     तो एक 'क्षण' च आहे

कितने चेहरे हैं इस दुनिया में,  मगर हमको बस तेरा ही चेहरा नजर आता हैं, दुनिया को हम क्यों देखे , तेरी याद में सारा वक्त गुजर जाता हैं.....     दिल मेरा अगर रोया न होता हमने भी आँखों को भिगोया न होता, दो पल की हसी में छुपा लेते ग़मों को, खाव्ब को हकीकत में संजोया नहीं होता......

तेरी रूह को इतनी सिद्दत से तराशु,          की खुदा खुद, तुझे मेरा इनाम बना दे।                                                             जो सांसो में बसते हैं                                                             उन्हें याद किया नही जाता                                                                         वह                                             ...

माझी भाषा माय मराठी मी मराठी आपल्याला एखादी गोष्ट हवी असेल, तर ती गोष्ट आपण मागतो. ' मला पाणी पाहिजे.' , ' मला पुस्तक हवे आहे.' असे आपण  सांगतो.  आपण बोलून दाखवतो किंवा खुणा करून दाखवतो. आपल्या हातांची ओंजळ करून ती ओठांजवळ नेऊन दाखवतो. त्यावरून ' पाणी हवे आहे.' असे आपण सांगतो. मित्राचा निरोप घेताना आपण हात हलवतो. आपल्या मनात अनेक भावना येतात. कधी आपण आपुलकी दाखवतो. कधी आपण रागावतो.  अशा भावना आपण शब्दांनी  बोलून दाखवतो. आपल्या मनात अनेक कल्पना येतात. त्याही आपण शब्दातून व्यक्त करतो. आपण एकमेकांशी बोलतो. कधीतरी एखादी व्यक्ती समूहाला उद्देशून बोलते. अशा बोलण्यातून आपल्याला मन मोकळे केल्याचे समाधान मिळते.

                                                                         ही अशी कथा आहे की जीचा कधीच अंत नाही ( भाग १ )      एखादी गोष्ट लिहिण्यासाठी अगोदर भूतकाळात जावे लागते, तेव्हा त्या गोष्टीच्या लिखनाचा पाया कळतो  आणि नंतरच हे कळते की आपले लिखाण कश्या प्रकारचे आहे ते. आज जे काही घडत आहे ते सर्व काही चांगले आहे असे आपण म्हणू शकत नाही                                                    कारण  आपल खुप मोठ दुर्दैव आहे की आजच्या घडीला आपल्याला सर्व गोष्टींची तडजोड करावी लागते. कोणती  ही गोष्ट आपल्या मनासारखी घडत नाही आणि जर योगा योगाने घडलीच तर आपण त्यात समाधानी नसतो.                 ...

                                                           ही अशी कथा आहे की जीचा कधीच अंत नाही      ( भाग १) मित्रांनो मि जे काही लिखाण करणार आहे ते पूर्णतहा काल्पनिक असेल त्याचा कोणत्याही लेखकाच्या लिखाणाशी कसलाही संबंध असणार नाही आणि जर त्याप्रकारचे निदर्शनास आलेच तर तो फ़क्त योगायोग समझावा अशी विनंती आहे.                                                किती लिखाण करू तुझ्यासाठी    मैं भी कितना बद नसीब हूँ ना प्यार भी उनसे कर बैठा    जो हमे आपने नफरत के भी काबिल नहीं समझते

                       ही अशी कथा आहे की जीचा कधीच अंत नाही      प्रेम खरच असच अस्त का आपन किती ही जिव लावला तरीही त्याला आपली काळजी अजिबात नसते मि मनापासुन प्रेम करतो  तुझ्यावर्ती पण तूला कधीच त्याची जाणीव होणार नाही का